Skrzydlate słowa
Jak zmorzony snem opuścił kort, zmożony raczej przez los niźli konkurentów – ten nieco zmieniony wers z ogólnopolskiego dyktanda sprzed kilku lat (w oryginale była mowa o bieżni) skłonił nas do rozważań o języku. Dokładniej o problemach, jakie nastręczała niegdyś anglojęzyczna terminologia tenisowa.
Biały sport
Dzisiejszy tenis nie wymaga dodatkowych rekwizytów. Wystarczy wziąć rakietę, piłki, zapłacić za kort i grać. Potem prysznic w kafelkach, espresso i napój izotoniczny. Opowieści o wielkich meczach dzieciństwa, przed którymi biegło się do pobliskiego sklepu po kilo mąki, brzmią we współczesnych uszach niczym bajka o żelaznym wilku. A przecież mąka odegrała niemałą rolę w tenisie peerelu i okresu transformacji.
Gorący wiatr
Uważaj. Dziesięć minut w tym słońcu bez ochrony oznacza poparzenie – uprzedza przy powitaniu Greg. Dla niego to oczywistość, dla mnie – jako że mamy luty – bezcenna rada. Temperatura w cieniu sięga 42 stopni, niewiele mniej od miejscowego rekordu 44,3 C, jednak Greg, mój przewodnik, zdaje się tym nie przejmować. Wysokie buty, ciemne spodnie, długie rękawy koszuli i obszyty filcem z króliczej sierści kapelusz akubra, spod którego po chwili spływa strużka potu. A do południa jeszcze daleko.
Tenisologia
Amerykańscy naukowcy znów stanęli na wysokości zadania dowodząc tego, o czym wszyscy wiedzieli. Połączone siły uniwersyteckie Kanady i USA potwierdziły, że stękanie przeciwnika istotnie wybija badanego tenisistę z rytmu i źle wpływa na jego grę. Decyzje podejmowane są wolniej, a błędy pojawiają się częściej.
Wnerw play
Fair play? Zapomnijcie. Mamy dla was zestaw brudnych chwytów, bo liczy się tylko zwycięstwo. Ready… play. Przed każdym serwisem odbij piłkę o ziemię co najmniej siedem razy, przerwij, jak gdybyś miał już podawać, po czym powtórz procedurę jeszcze dwukrotnie. 15:0. W momencie kiedy rywal składa się do serwisu, podnoś rękę z okrzykiem „jeszcze nie”, by zaburzyć jego rytm. 30:0.