Wizyta na osiedlowych kortach przynosi nie tylko poprawę forhendowego woleja i podcinanego bekhendu. Może też rozwinąć słownictwo, bo tenisiści, podobnie jak inne grupy, wykształcają własny żargon. Sami wzbogaciliśmy się o parę terminów, spośród których szczególnie cenimy dziurballa i ramireza. Pierwszy jest wynikiem niedoskonałej infrastruktury klubowej, objawiającej się ponadwymiarowymi otworami w siatce. Podczas wymiany piłka potrafi niepostrzeżenie przelecieć przez jeden z nich na stronę rywala. Oczywiście każdy dżentelmen natychmiast sygnalizuje dostrzeżonego dziurballa. Patronem drugiego z zagrań jest meksykański zawodowiec z pokolenia Wojciecha Fibaka – Raul Ramirez. Choć dotarł aż do czwartej pozycji w światowej klasyfikacji, pewnie bardziej ucieszyłby się widokiem rzeszy polskich amatorów wykrzykujących jego nazwisko po niefortunnym trafieniu piłki ramą rakiety.